Het is hondenweer maar volgens de radar wordt het zo beter. Dus neemt Sjaak Bruggeman ons ook deze week mee op pad om onderweg zijn kennis te delen.
Sjaak: “Eropuit dan maar, het heeft lang genoeg geduurd. Hier en daar zijn al doorzetters op pad. Een wielrenner en enkele wandelaars wagen het erop. En daar op de dijk trotseert een landmeter in gele doorwerkoverall de harde wind en regen. Met moderne apparatuur brengt hij het dijklichaam nauwkeurig in kaart. Het heeft vast iets met onze veiligheid te maken.
Het is inmiddels droog en hier bij het oude boerderijtje ga ik van start. Een amazone met een zenuwachtig hagelwit paard en begeleidster gaan me voor. Het paard roert zijn staart. Er staat een harde noordwesten wind, maar goed, we wagen het er op. Ganzen in het voorland, witte koppen op het IJsselwater en aan de overkant schuilt Hattem onder een gekleurde regenboog. En opnieuw begint het te regenen. Tja, ook maart roert zijn staart.
Zo, hier snel van de dijk af voor een ommetje langs de Centrale Harculo. Lekker uit de wind, dat scheelt wel een buis. Een ooievaar lijkt aangeslagen en zit gehurkt in het gras en daar is een kraai bezig met het ontleden van een mesthoop. De mooi geknotte knotwilgen staan tot aan de enkels in het water en daar links heb je de IJsselcentrale, of wat daar nog van over is. De energieopwekking op deze plek was niet meer van deze tijd en al bijna drie jaar lang is men bezig met het ontmantelen van deze enorme betonnen kolos. Inmiddels zijn duizenden tonnen aan sloopafval afgevoerd.
Zo daar ben ik weer op de frisse IJsseldijk. Wat is het hier ook natuurvriendelijk zeg. Zwolle heeft hier een mooie groene recreatiebuffer tussen stad en IJssel. Wat zou het toch mooi zijn als straks die dertig vrijkomende bunders van de centrale hier bij aan gaan sluiten. Alles goed, als het hier maar geen Zwolse goudkust word… “
