Terwijl de donkere wolken samentrekken gaan we via de Zwolse Stadsdijken naar het Westerveldse Bos. Want elk weer is mooi weer. Al helemaal als je er een deskunige bij hebt zoals Sjaak Bruggeman er een is. Bij de Urksteeg maar parkeren en dan de Holterbroekerdijk op.
Sjaak Bruggeman: “Laat ik even naar beneden gaan en even kijken bij de oever van het Zwarte Water.
Een nog goed bruikbaar gegalvaniseerd hek is opgegaan in de ruigte van de uiterwaarden. Het beweiden met vee is hier al lang verleden tijd. Waterhout als elzen en schietwilgen en ook pitrus en riet hebben het panorama vanaf de dijk overgenomen. Hier tussen de ruigte door zie je her en der jaagpaadjes van in ieder geval vossen en bijna stap ik al in een vossenkeutel.
Volgens de keutelogie is de grondkleur van zo’n drukwerk van een vos meestal grijs tot zwart met een puntje aan het eind, en dat klopt. Een driedelige keutel in dit geval. Ik laat het links liggen en zie boven me een juveniel mannetjes torenvalkje in de toppen van een wilgje balanceren. Evenals bij vossen heeft ook hij muizen op zijn menu staan.
Nog snel loop ik via zo’n wildpaadje tot aan de basaltkeien van het Zwarte Water. Watersnippen vliegen op uit een klein grasperceeltje. Af en toe scheren brandganzen verrassend laag over. Ze gaan naar de kolken iets voorbij de Zwolse Roei en Zeilvereniging. Deze club heeft haar onderkomen aan de Westerveldse Kolk. Met het Zwarte Water voor de deur en de IJssel en de Overijsselse Vecht op zeer korte vaarafstand zitten ze hier qua ligging op de eerste rang.
Maar dan dienen donkere wolken zich aan, we krijgen biester weer. En daar is een verontrustend appje. De schik is er af, de schrik zit er in. Laat ik maar eens naar huis gaan…”
