Sjaak Bruggeman neemt ons iedere week mee naar een bijzondere plek in de natuur. Meestal bijzonder omdat het een heel gewone plek is. Maar als je er met Sjaak bent zie je andere dingen. Omdat hij er verstand heeft en er mooi over kan vertellen.
Door Sjaak Bruggeman
Vanaf de dijk bij het Zwarte Water loop ik over een betonpad door de graspercelen van het boerenland. Over dit pad zijn alle percelen vanaf het boerenbedrijf lekker snel bereikbaar voor de zware machines van de loonwerker.
Vooral ’s winters is het er een komen en gaan door de lucht van ganzen en zwanen. Deze mooie beesten richten vooral in het vroege voorjaar, wanneer de graskwaliteit het best is, grote gewasschade aan. Kijk, daar liggen twee dode zwanen, dicht bij elkaar. Ze hebben het loodje gelegd. Bruine veren en een lichtgrijze snavel, het zijn eerstejaars knobbelzwanen. Oh kijk, ik dacht het al wel, daar staat een scherm van gaas met daar doorheen gevlochten het gebiedseigen riet. Een mooi stoeltje erbij en klaar is de schietplaats voor de jager. Het afschieten in onze provincie is aan zware regels gebonden en afschotgegevens moeten binnen 24 uur gemeld worden aan het Fauna Registratie Systeem (FRS). ‘Real-time’ registratie dus.
Dan kom ik bij een overdreven hoog en luxe voetgangersbrugje. Helemaal vergeleken met al die gevaarlijk en glibberige planken zonder leuningen in dit wandelgebied. Het aanleggen kwam vorig jaar op het conto van het waterschap tijdens werkzaamheden bij een kruising van waterwegen.
Ik ben nu in het N2000 gebied ‘de Olde Maten’ en maak hier een ronde over de langgerekte landerijen en ga straks via ditzelfde bruggetje weer terug naar de dijk. Een buizerd wijst me de weg. Daar staan twee nijlganzen op een buizerdnest. Omdat ze al vanaf maart gaan broeden proberen ze meestal dit soort nesten in te pikken. Merels vliegen weg en daarginder is een opschoonploeg bezig met het ruimen van hakhout uit de dichtgegroeide sloten. Schapen met zwarte modderpootjes zijn het enige gezelschap in dit lekkere stille gebied. Niet te geloven dat in de middeleeuwen hier al kloosterlingen aan het werk waren met het winnen van turf.
Op het keerpunt bij de grote vaart zie ik voor me een paartje knobbelzwanen die voorzichtig het water inglijden en in de verte grazen vier reeën. Om op de terugweg te komen moet ik eerst nog maar eens zien om over beide sloten te komen. Die gladde balkjes hé, nou vooruit, op hoop van zegen dan maar…
