Deze week wandelen we met Sjaak helemaal langs de IJssel bij Oldeneel, krijgen zo ongeveer een beverburcht aangewezen maar zien ook plastic voorbij drijven. Gelukkig zijn er allerlei initiatieven dat tegen te gaan. Want plastic soep is niet lekker.
Door Sjaak Bruggeman.
Ik ben bij het ‘t Kleine Veer op de IJsseldijk bij Oldeneel. Een tiental wandelende dames kiest ervoor om met het pontje naar de overkant te varen. Er wacht hen een verrassing. Vanwege de anderhalvemeter-maatregel mogen er maar maximaal vier personen tegelijk op de boot mee naar de overkant. Intussen fietst opa met kleinzoon achterop een rondje richting landgoed Schellenberg waar recent nog wapens zijn gevonden. Nu lopen er reeën langs de bosrand.
In de oude geul, parallel lopend met de IJssel, hebben grauwe ganzen het hoogste woord. Een lange rij aalscholvers staan zij aan zij te rusten met de kop in de harde zuidwesten wind. De oude geul zou volgens een van de verhalen vroeger wellicht in verbinding hebben gestaan met de binnenstad van Zwolle.
En kijk, daar hebben we een toerist met een fotocamera. Nee toch niet. Het is Ramon Knoester, directeur van Clear Rivers, vertelt hij. Met Clear Rivers haalt hij plastic zwerfafval uit onze rivieren. Zo zorgt hij ervoor dat het plastic de zee en de oceaan niet bereikt. Ook hier bij de aftakking met de Zwolse haven wil hij aan de slag. “Veel succes bij het gesprek met de provincie” wens ik hem nog snel even toe.
Kijk en hier ga ik onder de oude spoorbrug door en oei, weg is ineens het mooie uitzicht op de IJssel. Hier in de speciaal aangeplante bosjes van jong wilgenhout bevindt zich een beverburcht. Kappen is hier dus niet mogelijk omdat zo’n burcht onder de natuurbeschermingswet valt en deel uitmaakt van het leefgebied van de bevers.
Maar niet getreurd, direct buitendijks aan de overkant van de dijk ligt het stadspark het Engelse Werk. Heel vroeger, in de middeleeuwen was dit een verdedigingslinie. Tegenwoordig is het een heerlijk wandelpark met zeldzame bomen, flora en fauna en verrassende doorkijkjes. Het is nu te laat, maar hier kom ik zeker nog eens terug…