Met Sjaak Bruggeman wandelen we deze week zo de supermarkt uit het platteland op. De producten van de boer doen dat in omgekeerder volgorde. Maar dat goede geld dat we in de supermarkt betalen, dat betaalt de supermarkt bepaald niet aan de boeren. Daar hebben de boeren zo langzamerhand de balen van.
Door Sjaak Bruggeman
Wanneer ik langzaam het dorp uit glibber en glij maak ik bij de Jumbo even een foto van de dertien grote ronde hooibalen die daar aan de overkant na de oogst zijn blijven liggen. Het lijkt wel een stil Boerenprotest en ja, wanneer er op elke hooibaal een letter gezet zou worden, met zoiets als ‘Boerenprotest’ dan is dat dagelijks duidelijk te zien op deze mooie zichtlocatie. Een blokkade om aandacht te vragen is dan niet meer nodig. Er blijft genoeg tijd over om in plaats daarvan vanaf nu alle energie te steken en in gesprek te gaan met de supermarktsector over de toekomst van de voedselketen en de positie van de boeren.
Die dertien hooibalen en ook de Jumbo staan op percelen aan het begin van de vroegere Boetelerenk. Rond 1500 bestond de Boetelerenk al uit tien boerderijen. Allemaal gebouwd op de lage flanken van deze hoge enk. Op die plek kon men gemakkelijk bij het grondwater komen bij het slaan van putten en bevonden de boerderijtjes zich precies op de overgang van de akkerlanden op de enken en de graasgronden van het Boetelerveld. En, hoe mooi is dat, de meeste boerderijen staan er nog steeds. Een drietal uitgebreid met een loopstal, de rest is nu woonboerderij.
Dit landschap was eeuwenlang het product van de manier van boeren en dat is ook vandaag de dag nog zo. Toch levert de huidige manier van boeren een landschap op met weinig afwisseling en ruimte voor biodiversiteit. En juist ja, daar is tegenwoordig geen geld en ruimte meer voor. Wat zou het mooi zijn als de koeien weer naar buiten konden en daarmee ook de boer weer genietend van zijn vee en de natuur. Elke dag zou anders zijn en ook daarmee het plezier weer terug. Hoe mooi zou dat zijn…
Zeker weten dat de meeste boeren open staan voor meer biodiversiteit op hun eeuwenoude stekkie. Zeker weten dat er wel plaats is voor natuurvriendelijke overhoekjes op het erf, bloeiende akkerranden en houtwallen. Maar eerst moet er een oplossing komen voor de problemen waar boeren tegenaan lopen. De crisis van deze tijd is dat we met elkaar niet weten of willen weten hoe we het moeten oplossen. We zien nog niets in de verte, het is mistig in Luilekkerland…
