“Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan.” Zo begint een bekend gedicht van Hendrik Marsman, dichter uit de vorige eeuw. Hier moet Diny Heidenrijk aan denken wanneer we vandaag langs de IJssel rijden. Diny neemt altijd haar fototoestel mee en daarom fietsen we iedere week een keer mee, want met zo’n camera bij je kijk je vanzelf beter om je heen. Dan genieten wij wat mee.
Diny Heidenrijk: “De IJssel, een rivier die in alle jaargetijden een ander maar altijd boeiend gezicht toont. Nu, een flink eind in de herfst oogt het rustig in de uiterwaarden. Her en der zie je een stuk dat druk belopen wordt door troepen ganzen. En bij Fortmond is de visarend weer gesignaleerd. Ik heb me laten vertellen dat wanneer in het najaar de wind vanuit het oosten gaat waaien de visarend op die thermiek zich mee laat voeren onze kant op.
Waar je in de zomer nog de grote gele kwikstaarten, de kieviten, de tureluurs, de grutto’s en de graspiepers zag in de weilanden en op de afrastering langs deze kruidenrijke graslanden zie je nu enkel nog spreeuwen en kraaien. Maar hé kijk, daar zit een buizerd, in een nu kale sleedoornstruik. Eerst heel zachtjes de auto laten uitlopen in de berm langs de dijk. Nu, met zo weinig mogelijk bewegingen het raam laten zakken en de camera richten…. Het lukt deze keer, ik heb hem erop staan! Meestal vliegen ze op zo gauw de auto stilstaat en je het raam naar beneden laat gaan. Buizerds komen hier veel voor en ze jagen graag in de open velden op muizen, wormen, kevers, kikkers en als ze de kans zien gaan ook jonge vogels en konijnen er wel in. Daarnaast zijn buizerds ook aaseters.
Soms lees je in het voorjaar in de krant dat een ‘terror buizerd’ mensen aanvalt. Het is het bescherminstinct van zo’n vogel dat aangeeft dat er in de buurt een nest is, een horst genaamd. Maar het is toch wel oppassen geblazen hebben we zelf ook eens ervaren toen we op een bospad fietsten op de Empese en Tondense heide. Vanuit het niets kwam opeens een buizerd op ons af. De vogel bleef een heel eind heen en weer vliegen vlak boven ons. Als je dan omhoog kijkt is het best beangstigend zo’n dreigende vogel met van die wijd gespreide vleugels, felle ogen en grote kromme snavel…. Pas toen we een bocht omgingen en weer op de open vlakte kwamen liet de vogel ons met rust.
