Elke dag bel ik hem nu even, mijn vader van 92 die nog zelfstandig woont. Ook hij moet binnen blijven en zijn wereld wordt nog kleiner nu er geen bezoek meer mag komen. Ik vertel hem van mijn dagelijkse belevenissen. Geen grote, spectaculaire dingen, maar klein nieuws. Het is wat ik zie en hoor als ik in de natuur ben en dat is nu net wat hem aanspreekt. Zo fijn om dat nog met hem te kunnen delen.
Door Ine Nijveld
“Goh pap toen ik gister op de heide was heb ik de boomleeuwerik alweer gehoord. Dat typische lu-lu geluid, dat ken je nog wel toch? Een geluid om blij van te worden. En de boompiepertjes lieten zich volop horen en zien. Ze lieten zich weer vanuit de boomtoppen als een parachute naar beneden dwarrelen om vervolgens weer in het topje van een boom te gaan zitten. En ..oh ja en we zijn vorig jaar toch samen naar het Middelveen in Rijssen geweest? Nou de kieviten zijn me daar toch weer druk aan het baltsen. Ware stuntvliegers zijn het, ze buitelen naar beneden en vliegen dan weer stijl omhoog ondertussen luid roepend”. Mijn vader is een echt natuurmens, hij ziet het helemaal voor zich als ik het beschrijf.
“Is het daar nog zo nat Ien? Weet je nog dat we daar de… hoe heet hij ook alweer…. Oh ja de groenpootruiter hebben gezien? Ja pap, dat was mazzel hè”?!
En zo kabbelt het gesprek verder.
Geen Formule 1, geen songfestival, geen evenementen en geen terrasjes of verre reizen. We worden gedwongen om te stoppen met rennen en vliegen. Alles valt stil en wat er overblijft is de basis. De natuur!!! Klein geluk, naast de deur.
De mens mag daar allemaal van genieten. Zo maar. Gratis. Wij boswachters zijn in deze periode druk om te zorgen dat de paden weer begaanbaar zijn. We repareren banken en wassen de welkomstborden. Houdt afstand van elkaar en probeer drukke plekken te ontwijken. Zoek een rustig gebied op, zolang het nog kan of geniet in je achtertuin.
Het mag dan klein nieuws zijn, het nieuws dat ik mijn vader vertel, over de terugkomst van de boomleeuwerik, boompieper en de kievit, maar de vogels wisten wel van hun plek van overwintering op de Balkan, Zuid Europa of zelfs Noord Afrika, op eigen kracht, zonder navigatie over bergen, zee, door storm en regen terug te vliegen. En het is ze gelukt!
Als dat geen wereldnieuws is!!!
Ine Nijveld is boswachter bij Staatsbosbeheer
