Je ziet het momenteel veel langs de weg; walnoten te koop. Tijd om me eens even in de walnoot te verdiepen.
Door Ria Olde Rechterschot
Met walnoot of okkernoot wordt meestal gedoeld op de vrucht van de gewone walnoten- of okkernotenboom. De vrucht wordt omgeven door een harde, tweedelige schaal, de dop. Tijdens de groei aan de boom is ze ook nog beschermd door een stevige groene bolster die bij de rijping open barst. De walnoot is eigenlijk een steenvrucht, dit in tegenstelling tot de eikel en de hazelnoot. De naam walnoot betekent oorspronkelijk vreemde, ofwel niet-Germaanse noot.
De walnotenoogst vindt van september tot november plaats. Men kan ze rapen, uit de boom ‘knuppelen’ of plukken met een oogstmachine. Walnoten worden niet vers van de boom gegeten. Na de oogst worden de vruchten een aantal weken gedroogd in een goed geventileerde ruimte of door ze, als het kleine partijen betreft, enige tijd bijvoorbeeld bij de verwarming of oven te drogen.
Uit de walnoot kan walnootolie gewonnen worden. Deze staat bekend om zijn lichte smaak. Ze dienen koud geperst te worden en zijn daarom minder geschikt voor het koken. Echter wel voor salades en sommige sauzen.
Walnoten en gezonde voeding
Walnoten zijn supergezond lees ik. De vorm van de walnoot lijkt (met wat fantasie) op de vorm van de hersenen. Of dit toeval is? Zeker niet! Volgens de signatuurleer (die in de oudere plantengeneeskunde werd toegepast) vertelden de uiterlijke kenmerken van een plant iets over hun geneeskrachtige werking op de mens. Door de hoge concentratie magnesium worden walnoten in de volksmond nog steeds ‘hersenvoedsel’ genoemd. Daarbij bevat de walnoot vele antioxidanten. Antioxidanten vangen vrije radicalen op: agressieve stoffen die schade kunnen geven aan cellen en weefsels.
Verder valt, al lezende en zoekende, op dat, zoals zo vaak en met van alles en nog wat, dat de gezondheidsclaims door de één bejubeld wordt en door de ander afgedaan wordt als onzin. Dus wie het weet mag het zeggen; lekker zijn ze in elk geval wel.
