Je kent ze wel, drie elkaar achterna zittende pijltjes, liefst groen. De chasing arrows, de jagende pijltjes. Ze worden vaak gebruikt als symbool voor recycling. Maar het blijkt helemaal geen officieel symbool te zijn. De figuur is ooit bedacht om weer te geven dat iets voortdurend rond draait. Daarna is iedereen het te kust en te keur gaan gebruiken.
Je kunt het symbool op een flesje aantreffen waar geen statiegeld op zit. Dan moet het in de glasbak. Je ziet het op plastic verpakking. Maar is dat dan plastic dat zichzelf teruggeeft aan de natuur (biobased?), plastic dat gemaakt is van ander plastic, of plastic dat je moet scheiden (net als glas) zodat het hergebruikt kan worden? Het kan allemaal. Het ligt er maar aan hoeveel serieuze danwel misleidende reclame de producent voor zichzelf wil maken.
Het komt er dus uiteindelijk op neer dat je zelf moet nadenken. De stappen die je daar het best in kunt nemen zijn:
– te beginnen met geen afval produceren
– geen afval aanschaffen (als je cocacolaflessen die per jaar verkocht worden achter elkaar legt, kun je 700 keer de aarde rond…)
– als je wel afval hebt, dat je het terugbrengt naar het verkoopadres (statiegeld)
– afval dusdanig scheiden dat het gebruikt kan worden
– en nu pas komt de grijze container aan bod.
