Ook op deze mooie lentedag bruist het weer van nieuw leven, ontdekten we van de week toen we ons wekelijkse rondje met Sjaak Bruggeman maakten. Die natuur, het is er vanaf de geboorte een continu balanceren tussen leven en dood.
Door Sjaak Bruggeman
Nou vooruit, op pad maar weer. De jonge merels in het nest bij de voordeur hebben het pal op het zuidzuidwesten moeilijk in de brandende zon. Nog even en dan mogen ze uitvliegen.
En wat is dat voor kabaal? De pimpelmeesjes zijn ook aan het uitvliegen en een markol heeft er al een te pakken. Wat moet ik doen? Snel mijn camera pakken of de bandiet wegjagen? Het hoeft al niet meer, de Vlaamse gaai, oh nee, de gaai neemt het jong van net drie weken mee naar de hoge eik. Einde oefening na nog geen twee minuten buiten de nestkast. De natuur kan hard zijn.
Het is nog vroeg. Een buizerd zit in het dode eikje. Daaronder in de heide zitten hagedisjes die gevangen worden voor de beide jongen bovenin de grove den. Kijk daar zit een kauwtje. Balancerend op zijn nog goede pootje probeert het mooie zilvergrijze beestje nog een beetje aan de kost te komen. Dat wordt afzien voor deze kleine kraai.
Wauw kijk eens daarboven! Een vijftal kraanvogels draait in een thermiekbel rondjes boven de heide om hoogte te winnen. En kijk, ze gaan samen op in een bel van nog eens zeven mooie blauwgrijze en met gestrekte hals vliegende vogels. Onderweg naar broedgebieden in Noord Europa. Mooi man!
Hier even binnendoor langs de poel. Oeiiii! Wat is dat dan? Dat is het karkas van een das! Een jonge das zo te zien. Gebit nog gaaf en juist ja! De schedel van een jonge das bestaat uit losse delen in het eerste jaar. Daarna vergroeit het tot één massief geheel. Wat zou dit jonge beest nou toch overkomen zijn? Is het misschien verhongert in deze natte winter toen voedselbronnen niet voldoende aanwezig waren? Zeg het maar. You will never know. De natuur is bikkelhard, het is of verhongeren of opgegeten worden.
