Diny Heidenrijk heeft de macro-lens al vast op haar fototoestel geklikt, tijdens een wandeling door het Drostenkamp. Want je weet maar nooit wat je tegenkomt. Dat is precies waarom je altijd meer ziet als je een camera bij je hebt. Je kijkt gewoon beter om je heen.
Door Diny Heidenrijk
“Kijk er staan uitgebloeide paardenbloemen, ze hebben prachtige pluizenbollen. Zo’n bol bestaat uit tientallen kleine witte pluisjes waar een zaadje onderaan zit. Met elk zuchtje van de wind worden ze zo verspreid over grote oppervlaktes. En daar staan van die kleine tere helderblauwe bloemetjes, Veronica oftewel ereprijs in het Nederlands. Echte lentebloeiers. Plat op mijn buik en van heel dichtbij zodat de achtergrond wazig wordt zo wil ik ze fotograferen. Hm, als je zo dicht op de grond tussen het gras en de planten zit zie je van alles: vanachter een blad komen een paar sprieten omhoog en twee oogjes kijken mij aan. Klik, die staat erop. Er kruipt een soort kever met goudkleurige dekschildjes tevoorschijn. En langs de steel van de weegbree loopt een geel lieveheersbeestje omhoog.
Gebrom komt dichterbij en er landt een dikke hommel op een rode klaverbloem. Hij steekt zijn lange roltong in de kelkjes van de bloem op zoek naar nectar. Buisje voor buisje gaat hij af en ik heb alle kans om dat eens goed te bekijken. In Nederland komen 29 soorten hommels voor, waaronder de boomhommel, akkerhommel, aardhommel, steenhommel en weidehommel. Ze leven in kolonies met een koningin die de eitjes legt. Alle andere hommels in het nest zorgen voor het broedsel. De nesten worden gemaakt onder de grond, tussen graspollen of in een holle boom. Hommels zijn ook bijen. Ze hebben echter een dik vachtje en zien er harig uit. Ze zijn heel belangrijk voor de landbouw als bestuivers van gewassen. De hommel zoemt verder en ik zie een eindje verder een rond fladderende witte vlinder, een koolwitje. Waar gaat die zitten… Daar, heel voorzichtig doe ik een paar stappen maar het diertje vliegt alweer op. Ik er achteraan. Na een paar keer lukt het me om te knielen en langzaam te gaan liggen in het gras terwijl de vlinder blijft zitten op een madeliefje!
Ik maak verschillende foto’s maar opeens hoor ik: “Joehoe, gaat het?” Als ik opkijk zie een man, vrouw met een hond die me op een afstandje staan te bekijken. Ik leg uit wat ik aan het doen ben en dat ik niet onwel ben geworden… Gerustgesteld lopen ze verder. Mooi die aandacht en zorg voor elkaar!
