Herfst. We merken dat het blad kleurt en met een beetje pech krijg je een eikel op je hoofd. Met Diny Heidenrijk in het bos wandelen is toch anders, minder oppervlakkig. Diny heeft altijd een fototoestel bij zich en dan kijk je meer naar details. Deze wandeling gingen we zelfs anders ruiken!
Door Diny Heidenrijk
Kijk eens hoe mooi de laagstaande zon door het bos schijnt. De gele graspollen van de pijpenstrootjes lijken wel van goud. Her en der hangen spinnenwebben waarvan de bewoner/eigenaar zich in het midden strategisch heeft opgesteld en loert op een prooi. Ik zou maar oppassen als ik een van die ronddansende mugjes was… Zo te zien heeft die spin daar het al druk gehad met inkapselen van meerdere slachtoffers die verstrikt zijn geraakt. En kijk er landt nog een libel, donker lijfje met vleugels waarin ik een paar vlekken op de uiteinden zie. De zon glinstert op de glazen vleugeltjes. Ach nog even en dan is zijn tijd echt voorbij…
Dan komen we bij het stukje bos waar het ons vandaag eigenlijk om te doen is. We hopen dat we er wat zullen vinden na die afgelopen paar winderige dagen. En ja hoor onder de boom liggen veel stekelige bollen: helder groene bolsters van de tamme kastanje. Hopelijk zijn er al wat kastanjes uit gerold want ik vind het geen pretje om die bolsters met blote handen op te pakken. Ze prikken venijnig. Maar als we beter kijken zien we dat de meeste bolsters al leeg zijn, andere liefhebbers zijn ons voor geweest. Maar in veel van die prikbollen zitten ook dunne bijna lege kastanje velletjes; zou de droogte van het voorjaar hier een rol in hebben? Jammer dan, de eekhoorn die geregeld in onze achtertuin komt hamsteren zal het moeten doen met wal- en hazelnoten deze winter.
We snuiven de typisch kruidige geur op die verraadt dat het afstervingsproces in het bos is begonnen. De natuur maakt zich op voor de winterrust. Overal groeien de paddenstoelen nu uitbundig. Hè moet je daar toch eens zien: een keurslager zou die wel in z’n vitrine willen hebben liggen: een grote sappige biefstuk! Het lijkt net echt een stuk rood vlees. Op een stronk van een beukenboom heeft zich een prachtige grote rode biefstukzwam genesteld. Wat kan de natuur toch verrassend uit de hoek komen. We zagen net ook al een heleboel stinkzwammen die door hun fallus-vorm tot de verbeelding spreken…Op hun bovenkant zaten allerlei vliegensoorten met hun zuigmondjes te zwelgen in het schijnbaar lekkere vruchtvlees. Wanneer we terug lopen naar de auto stappen we voorzichtig om wat fraaie giftige groene knolammonieten heen. Een bos in de herfst is gewoon een schatkamer voor de natuurliefhebber!
